Categorieën: Acceptatie, Gezin, Gezondheid, Spanning, Stress

Lief ziekenhuis!

Zomer 2016

Daar zit ik dan op een bankje voor het ziekenhuis. Het zicht op de draaideur. De deur die op dat tijdstip veelvuldig ronddraait en mensen naar binnen laat gaan. Ik zelf ben er net uitgekomen en het lange wachten is begonnen. Het warme weer nodigt mij uit om buiten te zijn. En als je niet anders dan wachten kunt, kun je dat net zo goed wat aangenamer maken. Het is overigens een prachtig bankje daar voor die ingang van het St. Elisabeth ziekenhuis in Tilburg. Ronde vormen en heel mooi ingelegd met mozaïek. Het zit fijn, en het brengt ook best vertier wanneer je erop zit. Je ziet namelijk van alles voorbij komen. Ik was daardoor gelukkig ook flink afgeleid en de tijd ging op die manier sneller voorbij.

De betekenis van 'Lief ziekenhuis'

Die morgen voordat ik het ziekenhuis in liep, heb ik de tekst op de rug van het bankje gelezen. ‘Lief ziekenhuis’ staat er en deze woorden zijn ook ingelegd met dezelfde kleurrijke mozaïek steentjes. Zo’n tekst, kun je natuurlijk op vele manieren interpreteren. Ik neem aan dat de woorden bedoeld zijn, om de omgeving wat vriendelijker en aangenamer te maken. Om je het gevoel te geven dat het ziekenhuis er is om je te helpen. Ok, dat is natuurlijk ook zo, maar op dat moment kan ik me niet echt vinden in die betekenis. Ik zie heel veel mensen naar binnen gaan. Allemaal met hun persoonlijke verhaal. De mensen die naar binnen gaan is bezoek voor patiënten, personeel, studenten of mensen in een andere hoedanigheid. Toch is een hele grote groep daar voor een andere reden. Ik zie mensen met kale hoofden en er bleek uitziend. Mannen en vrouwen die slecht lopen of in een rolstoel zitten. Ouders met een kind die hun knuffel stevig vasthoudt. En dan nog diegenen waar ik niets aan kan zien, maar die met hun logeerspullen de deur binnen gaan. En zeker niet omdat het zo’n geweldig hotel is.

Verlossende woorden

Zelf zit ik op dat bankje te wachten en de uren af te tellen tot dat ik een belletje krijg dat onze dochter uit de operatiekamer is en wakker is. Op het moment dat ze me weer aan kijkt, zou lachen omdat het allemaal achter de rug is en mij zou herkennen. Dat ze de verlossende woorden zou uitspreken, waaruit zou blijken dat er in haar hoofd niets beschadigd is. Het moment waarop het wachten zal stoppen.

‘Lief ziekenhuis’! Al wachtend moet ik mezelf bekennen, dat ik op dat moment, de woorden achterop het bankje, helemaal niet vind passen.

Zo heeft ‘lief ziekenhuis’ voor een ieder een persoonlijke betekenis. 

Wil je het vervolg lezen kijk dan bij 'Lief ziekenhuis Deel 2'