Het rouw proces van Dorien

Bij de kennismaking en het schudden van de hand kan ze al niet stoppen met huilen. 
Haar verdriet gaat niet over het feit dat de regen met bakken uit de lucht valt en ook niet over haar grote verlies: het verlies van haar zoontje van 3 weken oud, alweer 5 jaar geleden. Dit uit ze vol overtuiging, want dit heeft ze allemaal een plek gegeven. Ze heeft 2 andere fantastische kinderen en een lieve man, dus waarom zou alles weer terugkomen.

Dorien is ontzettend teleurgesteld over het feit, dat ze toch het leven niet goed aan kan.
Wanneer ze thuis komt van haar werk, is ze volledig opgebrand en is er geen ruimte meer voor andere activiteiten. Haar man vangt alles verder thuis op.

Teleurstelling

Dorien zegt dat ze veel steun ut het het contact met lotgenoten gehaald heeft.  En  dat dat voor opluchting zorgde. Het steunde haar op een bepaalde manier dat ze niet de enige was met zo'n intens verdriet. Ze heeft voor haar gevoel best veel ruimte genomen om haar verdriet een plek te geven. En nu is ze teleurgesteld in zichzelf, want het klopt niet wat ze voelde. In ieder geval daar probeerde ze zichzelf van te overtuigen.

Dorien heeft ook veel aandacht aan andere lotgenoten gegeven, want soms leek het verdriet van anderen veel erger te zijn dan dat van haar. Dorien, die een zorgzame instelling heeft, had alleen niet altijd geluisterd naar de signalen van haar lichaam en haar geest in haar rouwproces. Met haar hoofd heeft ze op een bepaald moment de knop omgezet en besloten dat het tijd was om het 'leven' weer op te pakken. Op dat moment was dat voor haar de juiste beslissing.
Maar...nu geven haar lichaam en geest aan dat ze er nog niet klaar mee is. Tot die conclusie komt ze tijdens onze eerste wanelcoach sessie.

Leegte

Tijdens onze sessie komen we langs een hoopje natuurlijk afval; takjes, blaadjes, een stukje touw en de restanten van een vogelnestje. Ik vraag haar deze hoop met haar handen wat uit elkaar te trekken en te kijken wat er helemaal onderin zichtbaar iss. In alle rust doet Doortje haar ding en schuift ze met zorg heel voorzichtig één en ander aan de kant. Alsof ze breekbare zaken aan het verplaatsen is.

Op een gegeven moment stopt ze en ik vraag haar wat ze ziet. 'Eronder zit helemaal niks', zegt ze en ze barst in tranen uit.
Een hele tijd staan we vervolgens samen bij het 'niks'.
'Dat is het wat ik steeds voel!' zegt ze opeens met een opgewonden stem. 'Er is een grote leegte in mij gekomen, toen mijn zoontje stierf. En die is nog steeds niet weg.'

Emoties

Dit inzicht maakte heel veel los en het verwerkingsproces komt verder op gang. De emoties die te pijnlijk waren geweest en zich vastgezet. Ze heeft zich teveel door haar hoofd laten leiden. Nu komt het los en de emoties stromen.
Bij de volgende sessie ontmoette ik een andere Dorien. Ze verteld dat ze heel moe is en dat ze tijdelijk in de ziektewet zit. Ondanks dat ervaart ze ook meer rust en kan ze soms weer van hele kleine dingen genieten. 

Belemmeringen in een rouwproces

Uit het praktijkvoorbeeld van Dorien blijkt dat een rouwproces ook belemmerd kan worden. In Dorien haar geval is ze door de zorgzaamheid voor anderen bij de lotgenoten bijeenkomsten zichzelf 'vergeten'. Ook heeft ze tips van anderen ter harte genomen, die eigenlijk niet echt bij haar paste. 

Belangrijk bij het verwerken van verlies is de manier vinden die bij jou past. Natuurlijk je kunt er over lezen, naar anderen luisteren en inspiratie en steun opdoen. Blijf wel bij jezelf en check of hetgeen je ontdekt hebt ook echt bij je past en jou verder helpt.

P.S. De naam is veranderd om de privacy te bewaken.

Herken je iets in het proces van Dorien en kun je een stukje begeleiding gebruiken, maar weet je niet welke hulp? Mail dan en we kijken samen even wat voor jou een goede ondersteuning is.

Of download hier het gratis E-boek!